Over extraverte hooggevoeligheid, geluk, hier en nu leven, dankbaarheid en persoonlijke kracht
Ik mocht weer spelen! Wat heb ik dat gemist in die maanden dat er zoveel dicht was.Ik word gelukkig van Zijn. Van ervaren, voelen, ontdekken. Het leven in al haar glorie ervaren op een paar vierkante meter. Houden van, haten, opslokken, uitspugen, aan gruzelementen vallen en weer opstaan. En daar dan leuke dingen mee doen, korrels zout vinden, de knipoog
Verwoed ram ik de ijskrabber over de voorruit van de auto. Ik mopper op de ijslaag die er maar niet af gaat. Terwijl ik gehaast om de auto heen loop kijk ik even op. Om spontaan bevangen te worden door de schoonheid van de zon die met prachtig roze ochtendlicht opkomt. “Oh ja, dit is er ook. Waarom ben ik
Als mensen me vroegen wat ik als coach of trainer precies doe dan kon ik dat niet altijd zo scherp verwoorden als ik wilde. Ik heb een volle professionele rugzak en afhankelijk van wie de vraag stelde gaf ik antwoord. Eigenlijk maakt het ook niet zoveel uit wat ik precies doe, want ik hoor terug dat mijn klanten zichzelf meer
“Dan stop ik er gewoon mee.” zei ze resoluut. “Wanneer de stress oploopt, dan stop ik.” Ze werd stil en ik zag figuurlijk het kwartje vallen. “En dan stop ik dus ook helemaal. Ik stop en voel me vervolgens verdrietig dat dit ook weer niet voor mij is weggelegd.”We spraken over hoe ze in haar werk complimenten kreeg voor haar
Ik voel een spijkertje heel vervelend in mijn rug prikken, maar durf me niet te bewegen. Met mijn sjaal strak om me heen getrokken lig ik onderuitgezakt tegen de muur. En waar de gedachten meestal over elkaar struikelen is het nu angstvallig stil in mijn hoofd. Ik hou me in om niet weg te lopen, zo groot voelt mijn ongemak.Even
“Waar ben ik nu weer aan begonnen!” bromt mijn innerlijke zwartkijker. Mijn benen als onbuigbare houten palen, mijn voeten aan de vloer geplakt en ik voel me zelfs wat nerveus. Maar mijn heupen wiegen voorzichtig mee op het lyrische muziekje dat ik op Spotify vond. (Ja, ik dans dus in de woonkamer. Alsof niemand kijkt. Bij voorkeur wanneer er ook
Anderen noemen het HSP, hooggevoelig, hoogsensitief, HSS, high sensation seekers, sensatiezoekers, hoogbegaafd, extravert, strong willed, hoogstimulatief of multipassionata. “Kies maar” lijken ze je daarmee te willen zeggen. En dat is nu juist waar jij op afhaakt. Jij wil niet kiezen, geen stempel en geen hokje om in te zitten. Je hebt geen enkele behoefte om jezelf te begrenzen hiermee. Maar bent wel
“Maijn nahm is Woows en ik doew maijn spweekbeuwt over sjokolauw” klinkt mijn overdreven Amerikaanse accent wanneer ik mijn jongste help met haar spreekbeurt. Een uurtje eerder vroeg ze mijn hulp, want “Ik weet niks, ik vind het saai en het is stom.” En nu zou ik kunnen stoppen bij dit -kijk mij eens een leuke, betrokken en creatieve moeder
Winter. Maanden met de uitnodiging in zich voor verstilling, reflectie en bezinning. Moeder Natuur doet het voor. De grond is bevroren, dieren doen een winterslaap en de narcissen laten zich zelfs in de potten bij de bloemist nog niet zien. Met januari als stralend winterslaaphoogtepunt.Of dieptepunt, want zo ervaren velen de maand januari. We willen doorrrr. Hebben nieuwe doelen, briljante
“Ja, dat kennen we hè, daar heeft zij veel last van.” zegt moeder meewarig, haar dochter terloops aankijkend. Dochter kijkt me van onder haar lange bruine pony schuchter aan en schenkt me een verlegen, gegeneerd glimlachje. Haar ogen lachen niet mee. Ik voel een steek in mijn hart, een stomp in mijn maag en wil roepen. Nee! Sensitiviteit is geen