Ik voel een spijkertje heel vervelend in mijn rug prikken, maar durf me niet te bewegen. Met mijn sjaal strak om me heen getrokken lig ik onderuitgezakt tegen de muur. En waar de gedachten meestal over elkaar struikelen is het nu angstvallig stil in mijn hoofd. Ik hou me in om niet weg te lopen, zo groot voelt mijn ongemak.
Even daarvoor zei ik dapper tegen de groep “Ik wil spelen met wat er ontstaat als ik het niet weet.” Nu ben ik me, ondanks dat ik hen niet aan durf te kijken, vooral scherp bewust van de blikken van mijn medecursisten. Ik voel hoe ik hun tijd verdoe met mijn belabberde spel.
“Hey, wacht eens… ik verdoe hun tijd… Maar dit was precies het plan!!” flitst er plots een lampje aan. Gesteund door hernieuwde moed neem ik een diepe ademteug, merk ik op hoe mijn spieren ontspannen en ik als vanzelf in beweging kom. Ik voel een voorzichtige, maar ondeugende, lach om mijn mond verschijnen.
Ik zak nog wat verder onderuit, weg van dat gruwelijk irritante spijkertje en vraag me af hoe ver ik zou kunnen gaan. Ineens heb ik lol in het verdoen van andermans van tijd met lelijk, onzinnig en saai spel daar in die theaterworkshop. Iets dat ik in het dagelijks leven heel veel liever niet doe. Daar probeer ik dergelijk ongemak te vermijden en wil ik toch wel graag dat men “moi” vooral leuk, interessant en aardig vindt.
Goedbedoelde adviezen helpen daarom helemaal niet.
Niet van een ander en niet van die strenge stem in je eigen hoofd. Opmerkingen als “Daar moet jij je niks van aantrekken”, “Je moet gewoon je grenzen aangeven” of “Het maakt toch niet uit wat anderen vinden? ” doen wat anders. Ze maken dat jij je onbegrepen voelt, jij jezelf kleiner maakt en dergelijke ervaringen liever ontloopt.
Hoewel het vaak lijkt alsof jij dat als enige zo ervaart is dit helemaal niet zo gek. Het brein van sensitieve mensen is altijd extra gefocust op het sociale stuk, op de omgeving. Daarom zijn het zulke goede verbinders. Jij kunt je makkelijk verplaatsen in andermans situatie. Jij hebt door wat er verwacht wordt en voelt je eigen gedachten, gevoelens en emoties daaromheen ook nog eens intens.
Wanneer je echter vóór die ander gaat denken, je afvraagt of je het wel goed doet, aan de verwachtingen voldoet of aardig wordt gevonden dan speelt er iets anders. Dan zet je jouw sensitieve talent niet meer in, maar heb je last van afwijzingssensitiviteit of rejection sensitivity. Het wordt vaak in een adem genoemd, maar het zijn echt twee verschillende dingen.
We hebben allemaal de fundamentele behoefte om erbij te horen, dus het is heel normaal dat je sociale emoties als schuld en schaamte voelt. Deze zorgen er namelijk voor dat we “bij de groep blijven”. Als sensitief mens voel je deze dynamiek ook extra intens aan.
Wanneer je onvoldoende voelde dat jij er als mens mocht zijn, jouw verdiepende vragen lastig werden bevonden of je niet leerde hoe je met deze intense ervaringen om kon gaan, dan kun je jouw talent ook tegen jezelf gaan gebruiken en wordt je gevoeliger voor afwijzing. Maar dat is niet waar sensitiviteit in de kern over gaat.
In het kort:
Sensitiviteit gaat over de vraag “Is het hier oké?” en afwijzingssensitiviteit gaat over de vraag “Vind jij mij oké?”
Wanneer jij die laatste voelt dan mag jezelf op die momenten een ander gevoel gunnen. Dat van zelfwaardering, ontspanning en vrijheid. Geef jezelf wat je daarvoor nodig hebt in plaats van dat je op de ander wacht. Zoals troost, beschutting of ruimte. En dat kun je het beste trainen (Ja, dat is te trainen, hoe gaaf is dat!) in een omgeving waar spontaniteit, nieuwsgierigheid en speelsheid gestimuleerd worden.
Zoals ik mezelf een weekend theater gaf om te spelen met mijn eigen gevoelens van ongemak.
Om er niet van weg te willen, maar te ontdekken waar ze me naartoe brengen. Waar ik durf te bewegen. En de vrijheid te voelen wanneer ik kies voor dat wat mij helpt en energie geeft in plaats van dat ik “speel” voor een ander, hopend op diens goedkeuring.
Wil je eens sparren over jouw irritant prikkende spijkertjes, je verlangen en de overtuigingen die jij door mag prikken? Neem gerust vrijblijvend contact met me op via het formulier.